Książka dr Kaźmierczyk wpisuje się w dynamicznie rozwijający się nurt badań nad społeczeństwem miast epoki nowożytnej, koncentrując się na często pomijanym w historiografii okresie kryzysu Krakowa po wielkiej wojnie północnej i epidemii z początku XVIII wieku. Autorka analizuje przemiany społeczne, przestrzenne i demograficzne miasta, uwzględniając m.in. stan zabudowy, strukturę własności nieruchomości, zróżnicowanie majątkowe mieszkańców.
Publikacja wyróżnia się podejściem metodologicznym – dzięki zastosowaniu Systemów Informacji Geograficznej (GIS) wyniki badań archiwalnych zostały powiązane z historycznymi planami Krakowa, co pozwoliło na analizę przestrzenną. Monografia stanowi rozwinięcie pracy doktorskiej, którą dr Kaźmierczyk obroniła na Uniwersytecie Jagiellońskim pod kierunkiem prof. Konrada Wnęka.
Niewątpliwe clou wartości pracy stanowi zastosowana metoda analizy przestrzennej oparta o GIS. Nie powstała dotąd w polskiej historiografii praca, która w takim zakresie i w tak istotnym z punktu widzenia dziejów narodowych miejscu oparta została o tę nowoczesną i bardzo produktywną metodę. Ważne jest jednak i to, że zmiany przestrzenne są tu widziane wieloaspektowo.
Z recenzji prof. dra hab. Krzysztofa Zamorskiego
Imponuje swym rozmachem praca jako całościowy obraz przestrzeni ludzkiej, ale o jeszcze jednym wymiarze historycznym: kultury materialnej. Oto widzimy mury popękane, zawalone domostwa, gruzowiska, drobne ludzkie sadyby przytulone do wewnętrznych murów miejskich. Tym samym Autorka daje nam doskonałą „planszę” do dalszego jej zaludniania historią społeczną, ludźmi z przeszłości. Pozornie tylko „upadła” stolica pokazuje swój zgiełk i codzienność tysięcy ludzi, którym przytrafiło się zamieszkać przez jakiś czas lub przez całe życie na tym skrawku Rzeczypospolitej.
Ukończyła studia z zakresu historii (I stopnia – specjalizacja: archiwistyka, II stopnia – specjalizacja: edytorstwo źródeł historycznych) i prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Pracę magisterską poświęconą demografii ludności powiatu proszowickiego pod koniec XVIII w. napisała w ramach seminarium prof. Krzysztofa Zamorskiego. W 2021 r. obroniła pracę doktorską „Społeczeństwo i przestrzeń Krakowa w latach 1720-1795” napisaną pod kierunkiem dr hab. Konrada Wnęka, prof. UJ. Rozprawa doktorska została wyróżniona przez Radę Dyscypliny Historia UJ, a także otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Archiwistów Polskich. Od lutego 2022 r. pracownik Wydziału Historii Uniwersytetu w Białymstoku.
Członek European Society of Historical Demography i Polski
W ramach naszego serwisu www stosujemy pliki cookies zapisywane na urządzeniu użytkownika w celu dostosowania zachowania serwisu do indywidualnych preferencji użytkownika oraz w celach statystycznych. Użytkownik ma możliwość samodzielnej zmiany ustawień dotyczących cookies w swojej przeglądarce internetowej. Więcej informacji można znaleźć w Polityce Prywatności Uniwersytetu w Białymstoku. Korzystając ze strony wyrażają Państwo zgodę na używanie plików cookies, zgodnie z ustawieniami przeglądarki.
