Oleg Łatyszonek

Urodził się 27.05.1957 r. w Elblągu. Jest absolwentem Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego (1980). W latach 1983-1984 pracownik Muzeum Historii Miasta Krakowa w Dziale Walki i Męczeństwa Narodu Polskiego. W latach 1984-1991 pracownik naukowy UJ.  Następnie w latach 1991-1993 pracownik Muzeum Wojska w Białymstoku, później dziennikarz w Tygodniku Białorusinów "Niwa".

Pracę doktorska obronił w 1996 r. na Wydziale Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a dysertację habilitacyjną tamże w 2008 r. Od 1997 r. pracownik Uniwersytetu w Białymstoku jako wykładowca w Katedrze Kultury Białoruskiej. W 2008 r. przeniósł się do Instytutu Historii i pracował w Katedrze Historii Współczesnej i Stosunków Międzynarodowych, a w latach 2010-2019 w Katedrze Polityki Międzynarodowej Instytutu Historii i Nauk Politycznych. W latach 2019-2023 pracował w Katedrze Stosunków Międzynarodowych i Historii Współczesnej Wydziału Historii i Stosunków Międzynarodowych a od roku 2023 i obecnie w Katedrze Historii Struktur Demograficznych, Gospodarczych i Religijnych w Pracowni Studiów Wschodnich. Profesor Uniwersytetu w Białymstoku.

Od 1996 r. jest przewodniczącym Białoruskiego Towarzystwa Historycznego, od 1997 r. wiceprezesem Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska-Białoruś oraz współzałożycielem Białoruskiego Radia Racja w roku następnym. Od 2022 r. jest także przewodniczącym Centrum Kultury Białoruskiej, organizacji zrzeszającej 12 białoruskich stowarzyszeń i fundacji z terenu Podlasia. Jest członkiem członkiem Komisji Wschodniosłowiańskiej Polskiej Akademii Umiejętności i Zespołu Studiów Słowiańskich i Wschodnioeuropejskich Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk.

Oleg Łatyszonek jest autorem książek: „Białoruskie formacje wojskowe 1917-1923” (Białystok 1995), „Od Rusinów Białych do Białorusinów. U źródeł białoruskiej idei narodowej” (Białystok 2006) i „Europa Wschodnia w zderzeniu cywilizacji” (Białystok 2022, 2024), współautorem „Historii Białorusi od połowy XVIII do końca XX wieku” [Białystok 2002] oraz "Historii Białorusinów Podlasia" (Białystok 2016). Opublikował ponad 100 artykułów naukowych i około 200 artykułów publicystycznych. W latach 2009-2010 ukazały się jego 4-tomowe dzieła wybrane w języku białoruskim (wielokrotnie wznawiane). Jest także współautorem filmu „Białoruś. Droga do niepodległości”.

Czynnie zajmuje się popularyzacją wiedzy historycznej. Jest często zapraszany na prelekcje w szkołach podstawowych i średnich w Białymstoku, Bielsku Podlaskim i Hajnówce oraz innych miejscowościach. Jest aktywny także na antenie radio i telewizji. Wielokrotnie występował w programach Ośrodka TVP w Białymstoku, a także w centralnych programach TVP (w tym na kanale Biełsat) i TVN. Często występuje na antenie Polskiego Radio Białystok i Białoruskiego Radio Racja, zapraszany jest także do Radia Tok FM i Radia Wnet.

Wyróżniony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (2000), odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008), Krzyżem Wolności i Solidarności (2015), Medalem «Сто гадоў БНР» („100 lat BRL”), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2020) oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2023).