Studia Podlaskie

Redakcja „Studiów Podlaskich” przyjmuje wyłącznie teksty o charakterze naukowym, nigdzie wcześniej nie publikowane. Prosimy autorów o wypełnienie stosownego „Oświadczenia autora” (dostępne na stronie internetowej „Studiów Podlaskich”). Bez tego typu deklaracji teksty nie będą przyjmowane.

Oczekujemy, że przesłane do „Studiów Podlaskich” materiały nie zostały równocześnie złożone w innym miejscu i nie są obecnie poddawane ocenie przez inne czasopismo.

Informujemy, że każdy przesłany tekst zostanie poddany recenzji wewnętrznej przez członków redakcji „Studiów Podlaskich” oraz recenzji przynajmniej dwóch recenzentów zewnętrznych. Po uzyskaniu pozytywnych recenzji będzie przyjęty do druku.

Od autorów wymagane jest ujawnienie wkładu poszczególnych osób w powstanie publikacji (z podaniem informacji, kto jest autorem koncepcji, założeń, metod etc. wykorzystanych przy przygotowaniu publikacji).

Redakcja winna też otrzymać informacje o źródłach finansowania publikacji, tj. wkładzie finansowym instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń i innych podmiotów.

W przypadku zamieszczenia fotografii, ryciny, mapy lub innego materiału graficznego (o ile prawa autorskie nie wygasły) wymagamy od autora zgłoszonego tekstu uzyskania zgody autora/właściciela zamieszczanych ilustracji, fotografii, map etc.

Redakcja „Studiów Podlaskich” informuje, że ghostwriting oraz guest autorship będą traktowane jako przejawy nierzetelności naukowej.

Redakcja „Studiów Podlaskich” będzie dokumentować wszelkie przejawy nierzetelności naukowej, zwłaszcza łamanie zasad etyki obowiązującej w nauce. Stwierdzone przypadki będą ujawniane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe etc.)

Zgłoszone do publikacji prace poddawane są wstępnej ocenie przez Redakcję „Studiów Podlaskich”. Po akceptacji kierowane są do recenzentów zewnętrznych.

Każdy artykuł winien posiadać dwie recenzje sporządzone przez niezależnych od siebie, posiadających co najmniej stopień doktora, recenzentów wywodzących się spoza redakcji „Studiów Podlaskich” i spoza środowiska naukowego autora recenzowanej pracy.

Każda recenzja musi mieć formę pisemną i kończyć się jednoznacznym wnioskiem o dopuszczeniu pracy do publikacji lub o jej odrzuceniu.

Każda recenzja winna by zakończona podpisem autora wraz z datą przekazania recenzji redakcji czasopisma.

Każdy recenzent winien podpisać deklarację o nie występowaniu konfliktu interesów; za konflikt interesów uznaje się zachodzące między recenzentem a autorem (formularz jest przesyłany recenzentowi):

• bezpośrednie relacje osobiste (pokrewieństwo, związki prawne, konflikt)
• relacje podległości zawodowej
• bezpośrednią współpracę naukową w ciągu ostatnich dwóch lat poprzedzających przygotowanie recenzji

Nazwiska recenzentów będą publikowane na stronie papierowej i elektronicznej czasopisma.

Recenzent winien poinformować redakcję o wszelkich przejawach nierzetelności naukowej w recenzowanym artykule, zwłaszcza łamanie i naruszanie zasad etyk obowiązujących w nauce.

Zasady dotyczące recenzowania opracowane zostały w zgodzie z zaleceniami Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Informacje wstępne:

Prosimy, aby dostarczony tekst był odpowiednio sformatowany:

• czcionka – 12 (Times New Roman), interlinia – 1,5;
• maksymalna długość tekstu (wraz z przypisami i spacjami): 40 000 znaków;
• tytuł artykułu wyśrodkowany, czcionka 14 pkt. pogrubiona.

Do tekstu należy dołączyć:

• nr ORCID autora/autorów;
• abstrakt (do 500 znaków);
• streszczenie (do 1000 znaków);
• słowa kluczowe (4-6);
• bibliografię załącznikową;
• informacje o autorze/autorach (250-300 znaków).

Cytowanie źródeł:

źródła cytujemy zwykłą czcionką w cudzysłowie, najlepiej w tłumaczeniu, w wyjątkowych przypadkach w oryginale, zaś w przypisach zawsze w oryginale;

cytowanych fragmentów nie poprzedza się wielokropkiem;

źródła zapisane cyrylicą podajemy w transliteracji, w przypisie dopuszczalne jest stosowanie alfabetu cyrylickiego (tablica transliteracyjna w załączeniu).

Pisownia imion i nazwisk

 Zalecamy podawanie oryginalnej formy imion i nazwisk, w wyjątkowych przypadkach (np. Waszyngton, Cyceron, Majmonides etc.) dopuszczalna jest wersja spolonizowana utrwalona polską tradycją;

Imiona osób przytaczanych po raz pierwszy winny być podane w pełnym brzmieniu; w pozostałych przypadkach stosujemy inicjał imienia bądź tylko nazwisko. W przypisach podajemy wyłącznie inicjały imion i nazwisko, zawsze bez tytułów naukowych, zawodowych i rodowych.

Pisownia dat i liczebników w tekście:

miesiąc słownie, np. 15 lipca 1410 r.;

okresy od – do, np. 5-15 kwietnia 1936 r.;

daty wtrącone w nawiasie: miesiąc podajemy cyfrą rzymską, np. (15 VII 1410), nie podajemy skrótu: r.

Pisownia dat i liczebników w przypisach:

miesiąc liczbą rzymską, np. 5 III 1900 (nie dotyczy cytatów i fragmentów narracyjnych);

w razie braku daty dziennej miesiąc zawsze słownie, np. w marcu 1825 r.

Pisownia określeń „wiek”, „rok”:

przed — rozwinięte, np. w wieku XV, w roku 1095,

po – skrócone, np. w XV w., w 1095 r.

Skróty:

stosujemy ogólnie przyjęte np. itd., m.in., etc. i inne, a także z reguły: r. (rok) i w. (wiek),

w określeniach typu „w drugiej połowie”, „lata osiemdziesiąte” nie używa się cyfr.

Liczebniki:

zapis cyfrowy z oddzieleniem rzędów wielkości, np. 1411, 2012, 18546,

zapis cyfrowy z zastosowaniem skrótów: tys., mln, mld, np. 2tys., 5mln, 10mld,

W przypisach stosuje się skróty takie jak w tekście oraz konwencjonalne skróty łacińskie: ibidem, idem, eadem, op. cit., passim. Można stosować też inne, przyjęte w historycznych opracowaniach specjalistycznych, jednak z objaśnieniem przy pierwszym zastosowaniu.

Opis bibliograficzny:

Czasopisma: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł tekstu (kursywą), tytuł czasopisma w cudzysłowie lub skrót tytułu (bez cudzysłowu), rocznik, rok wydania, numer lub zeszyt cyframi arabskimi, strony, np.: A. Konopacki, Heraldyka Tatarów w Wielkim Księstwie Litewskim na przestrzeni XVI-XIX wieku – wybrane aspekty, „Studia Podlaskie”, 14, 2004, s. 5-17.

Serie wydawnicze: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, nazwa serii i numer tomu bez wyróżnienia (ale w tekście właściwym nazwy serii kursywą), strony na końcu. W wypadku prac zbiorowych po tytule przywoływanego tekstu następuje po przecinku — w: (bez nawiasów prostokątnych), tytuł opracowania zbiorowego pisany kursywą oraz inicjał imienia i nazwisko redaktora, np. J. Tyszkiewicz, Średniowieczne granice wytyczone wzdłuż rzek w Europie Środkowej, w: Z dziejów średniowiecznej Europy Środkowo–Wschodniej, red. idem, Warszawa 2007, Fasciculi Historici Novi, t. 6, s. 145–152.

Teksty zamieszczone w wydawnictwach o charakterze wydawnictw zbiorowych traktujemy jak artykuły w czasopismach (tytuły wydawnictw w cudzysłowie), np. J. Staszewski, Elekcja 1697 roku, „Acta Universitatis Nicolai Copernici”, Nauki Humanistyczno–Społeczne, z. 259, Historia, 28, 1993, s. 73–92. Jeśli książka ukazała się jako jeden tom (zeszyt) wydawnictwa ciągłego, to stosujemy następujący opis: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, tytuł wydawnictwa ciągłego w cudzysłowie, tomy, zeszyty i podobne informacje.

Biogramy w Polskim Słowniku Biograficznym traktujemy jak artykuły w wydawnictwie seryjnym, np. M. Wagner, Szczuka Wacław, PSB, t. 47, Warszawa-Kraków 2011, s. 481-482.

Tytuły dzieł obcych i miejsca ich wydania należy podawać w oryginale. Nazwę wydawcy podajemy dla pozycji książkowych opublikowanych od roku 1950.

Stosujemy polskie określenia skrótowe: wyd., oprac., red. (nie pod red.).

W wypadku korzystania z pracy tłumaczonej: należy podać język oryginału i datę wydania, z którego dokonano tłumaczenia.

Opisy bibliograficzne wtrącone do tekstu lub wywodu w przypisie zamykamy w nawiasie okrągłym.

Archiwalia i rękopisy: opis modernizujemy zgodnie z zasadami określonymi w Instrukcji wydawniczej dla średniowiecznych źródeł historycznych (Kraków 1925) oraz Instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych od XVI do połowy XIX wieku (Wrocław 1953).

Opisy bibliograficzne starodruków nie są modernizowane; modernizujemy ortografię tekstów dziewiętnasto– i dwudziestowiecznych.